Meer dan twintig jaar. Zo lang strijdt Eddy al voor zijn budget. En die strijd is nog niet voorbij. Om echt aan zijn noden te kunnen voldoen, heeft hij een budgetverhoging nodig.
Meer dan twintig jaar. Zo lang strijdt Eddy al voor zijn budget. En die strijd is nog niet voorbij. Om echt aan zijn noden te kunnen voldoen, heeft hij een budgetverhoging nodig.
Eind 2023 kreeg Eddy een brief van het VAPH voor zijn budget. Eindelijk! Na jarenlang op de wachtlijst. Na jarenlang actie ondernemen.
Eddy had bij zijn geboorte een zuurstoftekort, wat leidde tot een blijvende handicap. Hierdoor heeft hij extra ondersteuning nodig en is hij toegewezen op een scooter-rolstoel.
Toen hij een twintiger was, vroeg hij een budget aan. Hij kreeg toen al beperkt ondersteuning, die hij tot op vandaag nog steeds heeft. Maar hij wou graag een zelfstandig leven opbouwen. En daarvoor had hij een budget voor assistentie en extra ondersteuning nodig.
Eddy dacht dat hij al sinds 2000 op de wachtlijst stond, maar dat bleek niet zo te zijn. Bij zijn aanvraag vroegen ze hoe dringend het budget was en Eddy zei dat het niet heel urgent was. Daardoor werd zijn aanvraag niet geactiveerd. Pas in 2004, toen hij navraag deed omdat hij niets hoorde, werd dit gecorrigeerd en werd zijn officiële aanvraag afgerond.
"Als ik toen een budget had, had ik nu misschien een hoger diploma."
Het lange wachten op zijn budget had verschillende gevolgen, zo ook voor zijn studies.
“Mij verplaatsen is moeilijk omwille van mijn handicap. Openbaar vervoer is geen optie. Ik wilde heel graag gaan studeren, maar ik had niet genoeg financiële middelen om de dure taxi's naar de hogeschool of universiteit te betalen. Als ik toen een budget voor ondersteuning had, kon ik de taxiritten naar de campus betalen en had ik nu misschien een hoger diploma,” vertelt Eddy.
De weg naar het ontvangen van zijn budget was allesbehalve eenvoudig. Eddy stond eerst in de laagste prioriteringsgroep, prioriteitengroep 3. Door een herprioritering aan te vragen en zijn zaak persoonlijk te verdedigen, kwam hij uiteindelijk in een meer dringende groep terecht.
"Ik stelde een herprioritering jarenlang uit omdat ik bang was,” vertelt Eddy. “Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Door de herprioritering ging mijn dossier eerst naar prioriteitengroep 2. Daarmee ging ik niet akkoord. Ik verdedigde mijn dossier persoonlijk in Brussel. Ze zagen daar wie ik echt ben. Iemand persoonlijk ontmoeten is heel anders dan alleen een dossier lezen. Zo kwam ik in prioriteitengroep 1 terecht."
"Ik verdedigde mijn dossier persoonlijk in Brussel. Iemand persoonlijk ontmoeten is heel anders dan alleen een dossier lezen."
Ondertussen heeft Eddy zijn budget gekregen. Hij merkt dat hij niet elke cent meer moet omdraaien. Hij kan vaker een taxi nemen. Dit geeft hem meer vrijheid om aan activiteiten buitenshuis deel te nemen.
Toch is zijn situatie nog niet ideaal. “Een vaste assistent kan ik niet betalen, daarvoor is mijn budget te laag. Ik moet nog steeds mijn netwerk aanspreken voor ondersteuning, terwijl ik hen graag wil ontlasten. Sinds mijn inschaling ben ik ouder, enkele kilo’s zwaarder en minder mobiel geworden. Het budget dat toen bepaald werd, is nu te laag. Ik heb echt een budgetverhoging nodig.”
Wat zou Eddy winnen met een hoger budget? "Een vaste assistent zorgt voor meer vrijheid. Nu moet ik op voorhand taxi’s regelen en kan ik nooit iets spontaan doen. Een persoonlijke assistent met rijbewijs zou dat kunnen oplossen. Maar het allerbelangrijkste: een persoonlijke assistent zou mijn netwerk ontlasten. Het zou ervoor zorgen dat mijn mama gewoon weer mama kan zijn."
Wil je meer weten over de aanvraag of herprioritering van een persoonsvolgend budget (PVB)?